നുറുങ്ങുകൾ
The following lines are thoughts that
അകലുമ്പൊഴൊക്കെയും തീവ്രമായ് തീരുമീ Love
becomes intensive on bereavement
സ്നേഹമെന്നാരോ പറഞ്ഞതും, പ്രണയികൾ States some
anonymous; which lovers
ആണയിട്ടനുഭവ വേദ്യമായ് ചൊന്നതും Swear upon to be their explicit experience
സത്യമായ്തന്നെ ഭവിക്കുന്നിതെപ്പൊഴും. It transpires as absolute
truth ever always.
ഈ ആതിരനിലാവിന്, മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന സ്നിഗ്ദ്ധത കൈ വന്നിരിക്കുന്നല്ലോ!
സഖീ, നീയ്യെങ്ങാൻ പൗർണ്ണമിത്തിങ്കളെ നോക്കി മന്ദഹസിച്ചുവോ?
ഈ മഴനീർ മുത്തുകൾ കളഭക്കുളിരാർന്ന് പൊഴിയുകയാണല്ലോ!
ആകാശഗംഗയിൽ നിന്നുയർന്ന നീരദജാലം നിൻ പേലവാംഗുലികളുടെ തലോടലേറ്റുവോ?
ഈ മന്ദസമീരണൻ സിരകളെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന സുഗന്ധവാഹിയായിരിക്കുന്നുവല്ലോ!
നീരാട്ടുകടവിൽ അത്, നിൻ മൃദുമേനിയെത്തഴുകിയൊഴുകുകയുണ്ടായോ?
എല്ലാം നന്ന്.. എങ്കിലും,
ഇടക്കിടെ, പാൽ നിലാവില്ലാത്ത, കുളിർ മഴ പൊഴിയാത്ത, ഇളം തെന്നൽ വീശാത്ത
ചില നിശീധിനികളിൽ എന്തേ ഇത്ര കരാളകാളിമ കലരുന്നു?
ഒരു പക്ഷേ.. നിൻ മനസ്സിൻ... ഇല്ല...... അങ്ങിനെയല്ലാതിരിക്കട്ടെ.
This moonlight has compiled inebriating, serene
effulgence!
Darling; have you gazed and radiantly smiled at the
full moon?
These pearly raindrops shower and douse in sandal
paste coolness!
Have your tender fingers fondled the clouds of
celestial Ganges?
This breeze radiates romantic aroma, stimulating exotic
passion!
Whether it has embraced your effeminate softness on
flow?
All Well Dear...But still...
At times..., why certain nights are so scary
pitch dark, when there is
No milky luminescence, no drizzling cool rains or
no gentle air currents?
Perhaps ... a piece of your apprehensive mind...,
No... Let it be not so.
