നുറുങ്ങുകൾ

The following lines are thoughts that 

അകലുമ്പൊഴൊക്കെയും തീവ്രമായ് തീരുമീ                      Love becomes intensive on bereavement

സ്നേഹമെന്നാരോ പറഞ്ഞതും, പ്രണയികൾ                   States some anonymous;  which lovers

ആണയിട്ടനുഭവ വേദ്യമായ് ചൊന്നതും                              Swear upon to be their explicit experience

സത്യമായ്തന്നെ ഭവിക്കുന്നിതെപ്പൊഴും.                               It transpires as absolute truth ever always.

ഈ ആതിരനിലാവിന്, മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന സ്നിഗ്ദ്ധത കൈ വന്നിരിക്കുന്നല്ലോ!

സഖീ, നീയ്യെങ്ങാൻ പൗർണ്ണമിത്തിങ്കളെ നോക്കി മന്ദഹസിച്ചുവോ?

ഈ മഴനീർ മുത്തുകൾ കളഭക്കുളിരാർന്ന് പൊഴിയുകയാണല്ലോ!

ആകാശഗംഗയിൽ നിന്നുയർന്ന നീരദജാലം നിൻ പേലവാംഗുലികളുടെ തലോടലേറ്റുവോ?

ഈ മന്ദസമീരണൻ സിരകളെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന സുഗന്ധവാഹിയായിരിക്കുന്നുവല്ലോ!

നീരാട്ടുകടവിൽ അത്, നിൻ മൃദുമേനിയെത്തഴുകിയൊഴുകുകയുണ്ടായോ?

എല്ലാം നന്ന്.. എങ്കിലും, 

 ഇടക്കിടെ, പാൽ നിലാവില്ലാത്ത, കുളിർ മഴ പൊഴിയാത്ത, ഇളം തെന്നൽ വീശാത്ത

ചില നിശീധിനികളിൽ  എന്തേ ഇത്ര കരാളകാളിമ  കലരുന്നു?

ഒരു പക്ഷേ.. നിൻ മനസ്സിൻ... ഇല്ല...... അങ്ങിനെയല്ലാതിരിക്കട്ടെ. 

This moonlight has compiled inebriating, serene effulgence!

Darling; have you gazed and radiantly smiled at the full moon?

These pearly raindrops shower and douse in sandal paste coolness!

Have your tender fingers fondled the clouds of celestial Ganges?

This breeze radiates romantic aroma, stimulating exotic passion!

Whether it has embraced your effeminate softness on flow?

All Well Dear...But still...

At times..., why certain nights are so scary pitch dark, when there is

No milky luminescence, no drizzling cool rains or no gentle air currents?

Perhaps ... a piece of your apprehensive mind..., No... Let it be not so.